Kleinste harde schijf ooit gemaakt door TU Delft

Home / Blog / Onderzoek / Kleinste harde schijf ooit gemaakt door TU Delft

De kleinste harde schijf is 100 nanometer breed: dat is 0,00001 centimeter. Onderzoekers van de TU Delft hebben dit record op hun naam staan. In de harde schijf die zij ontwikkeld hebben, wordt gebruik gemaakt van individuele atomen om informatie te rangschikken. Het gaat hier om een experimenteel model: de schijf kan maar 1 kilobyte aan informatie opslaan. Dat is natuurlijk erg weinig maar de potentie van deze harde schijf is groot, stellen de onderzoekers. Want in theorie passen hierdoor namelijk alle boeken die ooit zijn geschreven (!) op een oppervlakte zo groot als een postzegel.

Werking kleinste harde schijf

De onderzoekers gebruikten individuele atomen om bits op de harde schijf op te slaan. Teksten, afbeeldingen, muzieknummers en zeker ook video’s bestaan uit gigantische hoeveelheden bits. Om al die bits op een dermate klein oppervlak te kunnen opslaan, legden de onderzoekers chlooratomen op een bedje van koperatomen. Een chlooratoom kan in dat geval op twee posities liggen: als het op het bovenste koperatoom ligt, dan is het een ‘1’; ligt het op het onderste atoom, dan is het een ‘0’. Onderzoeker Sander Otte van de TU Delft licht hierbij toe: “Dat is een taal die wij hebben bedacht, het kan ook andersom”. Het is dus arbitrair.

De toekomst van deze harde schijf

De onderzoekers denken dat deze uitgevonden techniek onder andere van pas kan komen in datacenters waar internetbedrijven informatie van hun klanten opslaan. Maar daarvoor zal de techniek toch wel wat sneller moeten worden, want de onderzoekers hadden drie uur nodig om een tekst in te laden. Dat is echt te lang, het moet wel werkbaar blijven wil deze techniek ook echt geïmplementeerd gaan worden in het bedrijfsleven of bij de overheid.

Een andere beperking is de temperatuur waarbij de schijf werkt. Die moet heel laag zijn. In de testopstelling van de onderzoekers werd gewerkt met een temperatuur van 1 Kelvin, oftewel -272 graden Celsius. Bij een korter experiment lukte het ook bij 77 Kelvin, bijna 200 graden onder nul.

“Temperatuur is eigenlijk niets anders dan de trilling van atomen. Bij hogere temperaturen trillen de chloor- en koperatomen zo snel dat ze zelf van plaats kunnen veranderen, waardoor de data zou verdwijnen.”, vertelt Otte. Bij hogere temperaturen zou de techniek ook moeten kunnen werken, maar dat moet nog nader onderzocht worden. Of kamertemperatuur ook mogelijk zal zijn, is nog niet duidelijk, aldus Otte.

Het verrichte werk kan nog meer gevolgen hebben in de toekomst, in de breedste zin van het woord. “We hebben met ongekende precisie de atomaire wereld naar onze hand gezet. We kunnen nu zelf de atomen op de gewenste plaats zetten. En dat kan nog veel mooie dingen opleveren.”, zegt Otte.

Onderzoeker Sander Otte publiceerde nog een interessante video op Youtube die de techniek verder toelicht, mocht je daar meer over willen weten:

De afbeelding bovenaan deze pagina is een still uit dit filmpje. De rechten van het filmpje behoren geheel toe aan de TU Delft en de animatie is ontwikkeld door Stijlbende.